https://buro-lino.nl/wp-content/uploads/2013/12/E-Zelflerende-stad-header-ZW-1.jpg
https://buro-lino.nl/wp-content/uploads/2013/12/E-Zelflerende-stad-1.jpghttps://buro-lino.nl/wp-content/uploads/2013/12/E-Zelflerende-stad-02.jpghttps://buro-lino.nl/wp-content/uploads/2013/12/E-Zelflerende-stad-03.jpg

De zelflerende stad

Locatie:  Stedelijk gebied

Opdrachtgever:  Energetic City 2050

Thema:  Regionaal ontwerp & ontwerpend onderzoek, Energietransitie

Product(en):  Visie

Planperiode:  2050

Omschrijving project

In 2050 zal men bewust omgaan met energie en grondstoffen; het nieuwe goud. De individualistische consumptie maatschappij werkt niet meer. Er is een netwerksamenleving ontstaan, uitgaand van duurzaam gebruik, hergebruik (repareren en recyclen) en benutting van lokale voorzieningen en bronnen. Burgers besteden méér tijd en middelen aan voedsel, water, warmte en energie voor hun dagelijks leven. Ze werken veel samen en gebruiken de stad anders dan nu. Ieder individu heeft energetische waarde in de nieuwe stad!

Nieuwe ‘ambachten’ doen hun intrede. Handige burgers bedenken lokale oplossingen van high-tech energiesystemen en voedselproductie tot reparatiewinkels van kleding, fietsen en huisraad. Naast de grote bedrijven zijn het vooral deze lokale genieën die innoveren en de nieuwe opgaven oplossen. Ze zijn het instrument van een zelfbewuste burgerij die bewust en actief kiest voor samenwerking. Ze vormen een nieuwe middenstand, die de stad hervormt en leefbaar houdt.

De stad is een flexibel bouwsel gebleken. De stad  verandert slechts in een tempo van vele decennia. Oplossingen om anders met energie, grondstoffen om te gaan  zullen komen en gaan: denk aan zonnecollectoren of ‘zwevende windturbines’. Nieuwe techniek beperkt stank en geluid waardoor bedrijfjes in de stad mogelijk zijn. Binnen het fysieke kader van vooral binnensteden en oudere stadsdelen, met hun gevarieerde bebouwing en korte lopen fietsafstanden is volop ruimte voor nieuwe invulling. Een intensieve verweving van werken, wonen en vrije tijd ontstaat. Wonen en werken op hetzelfde adres is normaal. Kleinere maar zeer flexibele woningen zijn de norm. Lokaal groen, stadstuinen, stadspleinen, rivieroevers zullen een veel belangrijker rol krijgen dan nu, omdat de mobiliteit sterk afneemt. Landbouwgrond en bos rond de stad zijn van vitaal belang voor voedsel- en energieproductie en recycling. De stad zal in 2050 schoner en meer divers zijn dan ooit te voren.

Transformatie en vernieuwing is moeilijker te realiseren in de monofunctionele, suburbane woonwijken en bedrijfsterreinen, want deze wijken slurpen energie, zijn weinig flexibel en liggen op afstand van voorzieningen. De interlokale automobiliteit zal afnemen vanwege hoge energiekosten. Energiearme openbaar vervoersystemen komen daarvoor in de plaats. Die bedienen vooral stadscentra wat de concentratietendens in binnensteden verder aanjaagt. Hier liggen de grote opgaven van de toekomstige stad. We benutten de nu nog verborgen stedelijke capaciteit om toekomstige problemen op te lossen. We hoeven de stad niet af te breken! De stad leert en vervormt, vernieuwt zichzelf, met de burgers als actoren en de gemeente als stimulator en facilitator.